αβιωτίκιο

Φόρος των Βυζαντινών που επιβαλλόταν στην περιουσία εκείνων που πέθαιναν χωρίς κληρονόμους. Ο φόρος ξεκίνησε από τους μεγάλους γαιοκτήμονες, που τον επέβαλαν στις περιουσίες των άκληρων παροίκων τους. Το α., ως επίσημη κρατική φορολογία έφτανε στο ένα τρίτο της περιουσίας που άφηνε ο νεκρός. Ο φόρος αναφέρεται ήδη από τον 13o αι. σε χρυσόβουλα ή αργυρόβουλα και σε εξοφλητικές αποδείξεις. Στη Μονεμβασία, oλόκληρη η περιουσία του άκληρου περιερχόταν στην πόλη για τη συντήρηση του κάστρου. Εάν υπήρχαν μακρινοί συγγενείς, το α. περιοριζόταν στο ένα τρίτο της περιουσίας.